20 sene sonra yükselebildiği finalde 26 yıllık Türkiye Kupası özleminin kapısından döndü Bursaspor.
Süper Final’den tecrübeler edinen Federasyon, organizasyonda daha başarılı gözüküyordu ilk bakışta, ta ki seremoni için bayrakların sahaya gelmesine kadar…
Kulüp yetkililerinden özel olarak istenmesine ve doğru logo gönderilmesine rağmen, kendisine bağlı bir kurumun logosunu (maç kitabından, sahadaki bayrağa kadar) hatalı kullanarak yaptıkları işe gösterdikleri özeni bir kez daha gözler önüne serdiler!
Takımlar sahaya, başkanlar ise tribünlere geldiğinde protokoldeki hareketliliği özel olarak gözlemledik hepimiz.
Seçimlerden bu yana karşı olduğu Yıldırım Demirören’e taviz vermedi Başkan Yazıcı..
Maçın başlangıç düdüğüyle sayıca fazla olan taraftarının desteğini arkasına alan Bursaspor, adeta 1-0 yenik başladı.
Fotoğraf makinemin renk ayarlarını yapmaya çalışırken, gol olduğunu Fenerbahçeli taraftarların sevinç çığlıklarıyla fark ettim henüz 70. saniyede…
39. dakikada Pinto’nun uygun pozisyonda kaçırdığı kafa vuruşu mücadelenin en net kırılma anı olarak notlara geçse de Baroni, ‘şapka çıkartılacak’ şıklıktaki golüyle takımını soyunma odasına 2 farkla önde götürdü.
İkinci yarının başında oyuna ağırlığını koyan Bursaspor’da bu sezon takımı sırtlayan Güney Amerika’lı yıldızlar Pinto – Batalla, belki de en kötü maçlarını oynadılar, bir başka değişle rakip tarafından oynatılmadılar…
Fenerbahçe taraftarı, Semih’in golüyle şampiyonluk kutlamalarına başlamaya hazırlanırken, Bursaspor tribünleri aldı sazı eline.
Yaptıkları şovlarla, onlar için; skorun, kupanın öneminin, onurdan armadan üstün olmadığını tüm ülkeye anlatıp, alınan 4-0’lık hezimet ile başları öne düşen futbolcuları alkışlarla uğurlayarak, sahadan gurur ile ayrılmalarını sağladılar…
“Kaybetmeyi hazmetmek” ve “Rakibi alkışlamak” davranışlarını hatırlayan Türkiye, sosyal platformlarda dün Bursaspor taraftarından övgüyle bahsetti.
Eğilen başları havaya kaldıran, kaybedilen kupayı unutturan bu destek, gecenin sonunda ise aklıma Burak Kıllıoğlu’nun dizelerini getirdi..
“Bir gün daha bitti,
Bugün de hayattayım.
Kim galip, kim mağlup bilemem.
Ama ben, galipler safındayım.
Dedim ya, akşam oldu,
Ve hala hayattayım”
2 0
3 1
0 2
4 1
1 3
1 2
1 2
1 1
2 3
0 0
2 1
